Historische bouw
Laatst bijgewerkt: 05-05-2025
Definitie
Historische bouw omvat bouwstijlen, -technieken en materialen die kenmerkend zijn voor een bepaalde periode in het verleden.
Omschrijving
Het begrip historische bouw verwijst naar de architectonische methoden en stijlen die in vroegere tijden werden toegepast. Deze bouwwerken worden vaak gezien als waardevol erfgoed. De studie hiervan maakt deel uit van de kunstgeschiedenis. Dit omvat onder andere inzicht in de stichting, opbouw, voltooiing, uitbreiding, verbouwing, afbraak of verwoesting, lotgevallen en wisselingen van bestemming van een bouwwerk. Voorbeelden variëren van klassieke structuren met zuilen tot middeleeuwse kastelen. Kenmerkend zijn specifieke details, ornamenten en constructietechnieken per periode. Het behoud en de restauratie van historische bouw zijn van belang voor het bewaren van cultureel erfgoed en het respecteren van de geschiedenis.
Bouwhistorisch onderzoek
Bouwhistorisch onderzoek is een vakgebied dat zich bezighoudt met het onderzoeken en vastleggen van de bouwgeschiedenis van een object. Dit onderzoek kan inzicht geven in hoe gebouwen er vroeger uitzagen, wat daar nog van over is en hoe bijzonder dat is. Het werkterrein van de bouwhistoricus ligt op het snijvlak van kunst- en architectuurgeschiedenis, bouwkunde, archeologie en monumentenzorg. Een bouwhistorische opname is een diepgaander onderzoek, waarbij onder andere waarnemingen ter plaatse, archiefonderzoek en vergelijking met soortgelijke gebouwen worden uitgevoerd. Dit resulteert vaak in een rapportage met een beschrijving van het object, de geschiedenis en een cultuurhistorische waardestelling. Bij wijzigingen aan monumenten is het belangrijk de historische gelaagdheid en bouwgeschiedenis te respecteren.
Vergelijkbare termen
Restauratie
Gebruikte bronnen: